6. aprila 1945. godine Sarajevo je oslobodjeno od fasisticke okupacije tokom II svjetskog rata. Taj dan proslavlja se kao rodjendan glavnog grada BiH. 

Aristides de Sousa Mendes je portugalski diplomat koji je ignorisao naloge svoje vlade o sigurnosti ratnih izbjeglica koji su bjezali od napada njemackih vojnih snage pocetkom II svjetskog rata. Od 16.06 do 23.06.1940 izdao je besplatno vise od 30000 portugalskih viza izbjeglicama koji su zeljeli pobjeci od nacistickog terora. Medju njima bilo je 12000 Jevreja.
Portugalske vize nezakonito je izdavao od pocetka 1939.god. do sredine juna 1940, kada se portugalski status mijenjao iz neutralnog u ne zaraceni cime je Portugal postao saveznik nacisticke Njemačke. Od 16. 06. do 23.06., de Sousa Mendes je ubrzano izdavao vize sa svojim prijateljem rabinom Chaim Krugerom.
Veleposlanik Teotonio Pereira izjavio je Sousa Mendes da je mentalno nesposoban i ponistio sve kasnije vize. Associated Press sutradan je izvijestio da je oko 10.000 osoba pokusavajuci preci u Spanjolsku bilo zaustavljeno jer vlasti više nisu priznavale svoje vize. De Sousa Mendes nastavio izdavanje viza. Izdao je portugalske pasose i izbjeglicama zarobljenim u okupiranoj Francuskoj. Tako ih spasio deportacije u koncentracione logore. Nakon rata, de Sousa Mendes je živio u bijedi siromastva. Umro je 1954.

20.01. 1886 rođen je Bela Kun, j edan je od osnivača Komunističke partije Mađarske i Mađarske Sovjetske Republike 1919. godine. Za vrijeme Prvog svjetskog rata bio je u ruskom zarobljeništvu, gdje u Tomsku postao član Ruske socijaldemokratske radničke partije te radi u redakciji lista Sibirski radnik na propagandi među ratnim zarobljenicima. U proljeće 1918. godine organizira mađarsku grupu Ruske komunističke partije (boljševika) i uređuje novine Međunarodni socijalist i Socijalna revolucija. Kad je Mađarska proglašena sovjetskom republikom bio je rukovoditelj vlade, a poslije poraza mađarske sovjetske republike emigrira u Austriju, gdje je interniran. Nakon oslobođenja odlazi u Sovjetsku Rusiju i učestvuje u borbama protiv generala Vrangela i djeluje kao predsjednik Krimskog revolucionarnog komiteta. Godine 1928. uhapšen je u Austriji, ali je pušten poslije protesta sovjetske demokratske javnosti i vraćen u SSSR. Za Staljinovih čistki je zatvoren, osuđen na osnovu lažnih dokumenata i likvidiran.

Norveska 4.04. 1911 – 19.01.2008.

Za vrijeme njemacke okupacije Norveske spijunirala je za norveski pokret otpora, fotografisanjem, pod sifrom Eva.  Od 1941 u toku noci, u  laboratoriji Odsjeka  za biologiju pravila je fotografije. Fotografije je prenosila nocu vozeci  bicikl. Spavala je sa kapsulom cianida pod jastukom.

U Kolasinu odrzana konferencija pravoslavnih svestenika (bogoslova, teologa,..) sa oslobodjene teritorije Crne Gore  i Boke. Na konferenciji se diskutovalo o ulozi narodnog svestenstva i crkve u NOB-i. Upucen je proglas narodu sa pozivom da stupa u borbu protiv okupatora i domacih izdajnika.   

25.1.1978. - Umro je jugoslavenski književnik Skender Kulenović (Bosanski Petrovac, 2. 9. 1910. – Beograd, 25. 1. 1978.) Bio je član Srpske akademije nauka i umjetnosti. Učesnik je Narodnooslobodilačkog rata i socijalističke revolucije .Poslije Drugog svjetskog rata bio je direktor drame u sarajevskom pozorištu i urednik beogradske izdavačke kuće "Prosvjeta". Pisao pjesme, poeme, eseje, kritike, putopise...

Rat ili svegled satrap il jesen od rita
poružne i svjetlost - nebo zemlji zgade.
Ti kamena lebdiš ko procvali badem
žedna plavog bezdna, puzavica sita... (iz Tariha za Karađoz-begovu džamiju u Mostaru)


Rat il stoglav satrap il zmaj zemljotresa
sruše sve do zvijezda, i nebo se jada.
Ti miran i savit preko mrakobjesa,
ljude i rijeku puštaš ušću nada... (iz Tariha za Stari most u Mostaru)

Kninska operacija je naziv za borbe u kojima su krajem 1944. godine partizanske snage osvojile Knin, porazivši osovinske snage te tako dovršile preuzimanje kontrole nad Dalmacijom. 26. novembar 1944.— Jedinice 8. korpusa NOVJ otpočele kninsku operaciju. Teške borbe protiv njemačkih, četničkih i ustaških snaga (ostaci njemačke 264. pješadijske divizije i 373. legionarske divizije, dijelovi 944. obalskog artiljerijskog puka, 581. mornarički i 501. inžinjerijski bataljon, jedan ustaški bataljon i četnici popa Đujića — ukupno oko 12.500 vojnika) vođene su sve do 4. decembra, kada je grad oslobođen. Prema nepotpunim podacima neprijatelj je imao 6.555 mrtvih i 4.258 zarobljenih, a jedinice 8. korpusa 629 mrtvih, 2.275 ranjenih i 126 nestalih boraca.

Hasan Zahiragić LACA (1920-1943), pekarski radnik, komandir čete u Mostarskom bataljonu Desete hercegovačke udarne brigade. Rođen je 1920. godine u Mostaru. Potiče iz siromašne zanatlijske porodice. Porodične prilike i očeva nezaposlenost natjerale su njegovu porodicu da se odseli iz Mostara. Od 1923. do 1933. godine živio je u Sarajevu, gdje je završio osnovnu školu i izučio pekarski zanat. Iz Sarajeva, njegova se porodica ponovo vraća u Mostar. Hasan se sve češće nalazio u društvu mostarskih organizovanih radnika i učestvovao u svim njihovim akcijama protiv režima i eksploatacije. U velikim demonstracijama u Mostaru, početkom septembra 1940. godine, nalazio se u prvim redovima. Pred sam rat, otišao je na odsluženje vojnog roka u Zemun, a poslije kapitulacije jugoslovenske vojske vraća se u Mostar, i radi na sakupljanju oružja i vojne opreme. sa svojim drugovima prikupljeni materijal sklanja u ilegalne magazine, iz kojih će se kasnije naoružati prvi borci. Zaposlio se kao radnik u domobranskom vojnom magacinu, odakle je krišom odnosio oružje i opremu za borbu protiv neprijatelja. Istovremeno je, po zadatku partijske organizacije, radio i na drugim poslovima u okupiranom gradu: unosio je i rasturao letke u italijansku kasarnu, pisao parole po zidovima, svojim smjelim akcijama unosio je nemir i pometnju u nepijateljskim redovima. Napokon, kada mu je zapretila opasnost da bude otkriven, zajedno s još nekoliko svojih drugova, Hasan je 3.oktobra 1941. godine upao u domobransku kasarnu, sjeverni mostarski vojni logor, i iz nje izvukao 18 sanduka punicije s po 1.200 mataka, nekoliko pušaka i druge vojne opreme, a zatim sve to prebacio partizanskim borcima. Novembra 1941. godine, Hasan je stupio u Konjički (Mostarski) NOP odred, koji se nalazio na području Boračkog jezera. Bio je jedan od najhrabrijih i najodvažnijih boraca Odreda. Kada je poslije velike borbe, u martu 1942. godine, na Borču, partizanskim odredima u Hercegovini ponestalo municije, iz Operativnog štaba za Hercegovinu stiglo je naređenje Mostarskom bataljonu da municiju pokuša da pribavi iz okupiranog Mostara. s još trojicom drugova, Hasan se dobrovoljno javio za izvršenje ovog zadatka. Iz italijanskog magacina iznijeli su 22 sanduka municije, koja su zatim prebačena na oslobođenu teritoriju. Hasan Zahirović je više puta išao u pohode rodnom okupiranom gradu, odakle je donosio sanitetski materijal, oružje i municiju. U Mostarskom bataljonu Desete hercegovačke NOU brigade bio je jedan od najveštijih mitraljezaca. Kao komandir čete išao je uvijek prvi, pred svojim borcima, na neprijateljska gnijezda i bunkere. Učestvovao je u svim akcijama udarne desetine, a naročito se istakao u borbama za oslobođenje Žepča i Prozora, početkom 1943. godine, zatim u borbama za Konjic i Bijelu, gde su jake četničke snage imale mnoga i snažna utvrđenja. Poginuo je u rejonu prevoja Kobilja glava, kod Gacka, 8. aprila 1943. godine, u borbama protiv Italijana i četnika, u kojima je, pored ostalih jedinica Treće divizije NOVJ učestvovala i glavnina Desete hercegovačke udarne brigade. Za narodnog heroja proglašen je 26. decembra 1945. godine Sviđa mi se ·

24. novembar 1944— Vrhovni komandant NOV i POJ Josip Broz Tito naredio GŠ NOV i PO za Hrvatsku: da jedinice pod njegovom komandom, zajedno sa drugim jedinicama NOVJ , učine u završnim borbama za oslobođenje Jugoslavije sve da ni jedan fašistički zlocinac ne pobjegne iz naše zemlje nekažnjen; da našu zemlju što prije očiste od izdajnika